Zagadnienie empirycznych podstaw etyki. Studium krytyczne metaetyki posthume'owskiej

Autor pracy stara się odpowiedzieć na kilka prostych pytań. Po pierwsze: dlaczego filozofia nowożytnego empiryzmu nie była w stanie zbudować spójnej koncepcji etyki opartej na doświadczeniu? Po drugie: na czym mogłaby polegać rola doświadczenia w budowaniu etyki? W niniejszej książce znajdzie czytelnik próbę odpowiedzi na powyższe pytania. Odpowiedź ta jest dwuczęściowa. Z jednej strony dokonana zostaje analiza treści empirystycznych koncepcji etyki, poczynając od Hume’owskiego antyracjonalizmu, aż do stanowisk emotywistycznych zajmowanych prze empirystów współtworzących tzw. trzeci pozytywizm. Z drugiej strony autor podejmuje próbę wskazania na możliwość zbudowania spójnej koncepcji etyki opartej na doświadczeniu, a posiłkuje się przy tym koncepcjami Tadeusza Czeżowskiego, Ludwiga Wittgensteina, Johna Deweya i Hilarego Putnama.
Praca jest adresowana do filozofów i studentów filozofii, którzy interesują się zagadnieniami fundamentów etyki oraz historii etyki i metaetyki XX-wiecznej.