Karl Lőwith a heglowski rozwój ducha w XIX wieku. Inspiracje filozoficzne (STUDIA I MONOGRAFIE NR 444)

Autor książki, nawiązując do historycznokrytycznych rozważań Löwitha, spróbował na nowo zrekonstruować heglowski nurt myślenia dialektycznego w XIX-wiecznej filozofii. Koncepcje Marksa, Kierkegaarda i Schopenhauera stanowią tu „antytezy” idealizmu Hegla, natomiast koncepcja Nietzschego przyjmuje postać finalnej „syntezy”, dopełniającej dzieje heglizmu. Dionizyjska filozofia Nietzschego w swoisty sposób syntetyzuje też powstałą za sprawą Hegla filozofię ducha z zainicjowaną przez Goethego filozofią życia. W XIX wieku oba te nurty biegły równolegle i wzajemnie się uzupełniały, przy czym – wbrew opinii Löwitha – wydaje się, że filozofia życia, mimo iż jest mniej spektakularna od filozofii ducha, dysponuje większą dynamiką rozwojową i dlatego poprzez Nietzschego będzie inspirująco oddziaływać na kolejne pokolenia współczesnych myślicieli.
Książka ta jest przeznaczona dla osób interesujących się historią filozofii i kultury, a zwłaszcza istotnymi kwestiami humanistycznymi.