Pejzaż stylowy nowej literatury polskiej (STUDIA I MONOGRAFIE NR 426)

Głównym tematem książki jest nowa i najnowsza literatura polska w jej stylowo-artystycznym zróżnicowaniu. Opis literacko-kuturowych zjawisk (z perspektywy końca XX i początku XXI wieku) ujawnia nie tylko ich cechy charakterystyczne, ale także nowe formy literackiej komunikacji. Z jednej strony poznajemy literaturę w „językach nowej wrażliwości” (estetyka codzienności, potoczności), z drugiej ponowoczesne narracje z literacką tradycją, z bliższą i dalszą historią, z polską tożsamością („A ja, kim jestem?”). Obecne w nowej rzeczywistości (po przełomie 1989 roku) tonacje literackiej rozmowy między tekstami i podmiotami wiele mówią o zmianie punktów widzenia, ale też wartościowania tradycji i historii (krytyczny dystans, parodie, ironie, groteski). Analizowane w odmianach czasu teraźniejszego style i tematy nowej literatury prowadzą do określenia odmian stylowo-tekstowych – od stylu przekładu życia na literaturę („fotografia wierszem”; „fotografia prozą”), poprzez mityzacje i liryzacje prozy współczesnej do form multimedialnych i interaktyw1nych. Wpływ estetyki nowych mediów na sztukę literacką znajduje swoje odzwierciedlenie w „ruchomych granicach literatury” (literatura ponowoczesna w dobie internetu), w jej stylu liberackim (estetyka totalna: zwielokrotnioma forma bycia dzieła literackiego i jego odbiorcy w swobodnych „nawigacjach” po tekstowych rozgałęzieniach sieci: „ekrany wyświetlają inne ekrany”). Pokazana w książce wielość artystycznych zjawisk dowodzi ich „ruchliwej natury”, również tego, że literatura jest „dziwną instytucją”, jak mówi Derrida, która „pozwala powiedzieć wszystko, wyłamać się spod reguł, przemieścić je, a więc także ustanowić, wynaleźć, a nawet podejrzliwie potraktować...”
Praca jest adresowana do literaturoznawców, studentów filologii oraz odbiorców ciekawych nowych postaci współczesnej sztuki literackiej.