Oświata Dorosłych (1957–1990) jako źródło do dziejów edukacji dorosłych (STUDIA I MONOGRAFIE NR 515)

W pracy przedstawiono obraz treści ważnego dla edukacji dorosłych czasopisma, wydawanego w okresie PRL. Dokonano analizy przemian w dziedzinie kształcenia, dokształcania i doskonalenia ludzi dorosłych zachodzących w powojennej Polsce. Jest to jednocześnie synteza pojawiających się w ubiegłych latach poglądów i sporów dotyczących kształtowania się andragogiki jako dyscypliny naukowej. Praca ta ukazuje również określone inicjatywy naukowe i edukacyjne podejmowane przez redakcję „Oświaty Dorosłych”, do których można się odwoływać współcześnie w zmienionych warunkach społeczno-politycznych.

Praca jest adresowana głównie do historyków wychowania i andragogów