Obcość jako los. O prozie Borislava Pekicia

Książka analizuje twórczość Borislava Pekicia - jednego z najwybitniejszych współczesnych pisarzy serbskich. W Polsce dotychczas ukazały się następujące jego książki: „Czas cudów”, „Jak pogrzebać wampira”, „Pielgrzymka Arsenijego Njegovana” oraz „Wzlot i upadek Ikara Gubelkjana”. Kluczem do interpretacji twórczości Pekicia staje się kategoria obcości, analizowana w wielorakich jej aspektach (pozytywnych i negatywnych). Staje się ona pomocna przy interpretowaniu zarówno tożsamości pisarza, etycznych powinności literatury, jak i uniwersalnego doświadczenia współczesnego człowieka. Tłem rozważań natomiast jest filozofia dialogu, w której na plan pierwszy wysuwa się Inny człowiek. I ten Inny właśnie, związek z drugim człowiekiem - według pisarza - jest podstawowym sposobem na oswojenie obcości.

Praca jest adresowana przede wszystkim do studentów slawistyki oraz szeroko pojętego kręgu humanistów, którzy zainteresowani są inspiracjami filozoficznymi w literaturze XX wieku.