Demokracja polska na początku drugiej dekady XXI wieku

Przez szereg lat obowiązywał w Polsce uproszczony schemat interpretacyjny polegający na niepisaniu źle o demokracji III RP, ponieważ wszystko, co zostało dokonane w niedalekiej przeszłości, było albo mądre, albo nieuniknione. Nadużywano naukowych pojęć i terminologii albo korzystano z teorii oraz koncepcji całkowicie w oderwaniu od politycznego kontekstu. Autorzy pracy zrywają z tego rodzaju podejściem. Prezentując różne szkoły myślenia o polityce, weryfikują hipotezę o fasadowości demokracji III RP. W odróżnieniu od studiów prowadzonych przez przedstawicieli nauk prawnych, gdzie badacze ograniczają analizę systemów politycznych do zmian konstytucyjno-ustrojowych, książka przedstawia obraz polskiej demokracji odległy od utartych opinii. Pokazuje, że demokracja nie jest panaceum na wszystkie ludzkie problemy. Nie zawsze jednak dokładamy należytych starań, by ją ulepszać, poddawać stałej krytyce połączonej z zabiegami o jej umocnienie.

Praca adresowana jest do studentów nauk humanistycznych, społecznych i prawnych, jak również do polityków oraz działaczy partyjnych – do wszystkich, którzy są przekonani o potrzebie uzyskiwania zgody drogą swobodnej dyskusji